Dag allemaal! Dat is volgens mij een tijdje terug :) Hoop gebeurd en beleefd de afgelopen weken, waar te beginnen?

In de afgelopen weken heb ik bergen van 5416 meter beklommen, over gletsjers gelopen, door de diepste vallei van de wereld gewandeld, gedobberd in een bootje op een meer in pokhara, een tattoo laten zetten, nieuwe vrienden gemaakt, kinderen met bizarre aandoeningen gezien en geprobeerd om ze beter te maken (wat vaak een klein beetje lukt, maar niet echt, helaas) en Nepal en haar cultuur heel wat beter leren kennen.

vorige week weer begonnen met mijn 'normale' stage in HRDC. Een hoop nieuwe patienten en gelukkig ook wat oude bekende gezichten. Het was vervelend om te zien dat een paar van de patienten waar ik veel mee werkte en er niet zo goed aan toe waren, toch ontslagen waren uit het ziekenhuis terwijl ze nog lang niet klaar waren voor de normale wereld buiten het ziekenhuis. Maar, zoals ze in Nepal zeggen, 'ke garne'? (what to do?) Dus maar gauw de knop omgezet, geaccepteerd dat in het ziekenhuis leven in Nepal mensen veel sneller naar huis worden gestuurd dan wij ons kunnen voorstellen, en op zoek gegaan naar nieuwe patienten.

En die nieuwe patienten, die zijn er genoeg! Op dit moment werk ik heel veel met 2 kids: Sarita, een meisje van 16, die op haar vierde beide benen heeft verloren in een traffic accident, en Krishna, een 15 jarig jochie die op straat leefde en is neergestoken in zijn rug. Zijn ene been voelt hij niet meer, maar kan ie wel bewegen, en het andere been kan hij niet bewegen, maar wel voelen! Bizarre, zeldzame aandoening die mij en mijn mede interns (3 ieren) aardig wat tijd kost om een goed treatment plan op te stellen.
Wonder boven wonder zijn beide kids super goed aan het rehabiliteren!! Onwijze motivatie, twee keer per dag trainen en alleen maar glimlachen! Sarita is na 1,5 week revalideren klaar om naar huis te gaan, loopt op twee protheses met krukken en is t gelukkigste meisje ter wereld.
Krishna loopt met een wandelrek, kan zelfstandig staan (en geloof me, dat is heeeeel erg indrukwekkend) en gaat eind volgende week naar huis. De hoofd dokter heeft mij en mijn mede interns al zijn complimenten gegeven voor de indrukwekkende rehab, dus nu is het hopen dat de fysio staff hier daar iets van gaat over nemen :)

Al met al is het lekker om weer terug te zijn in Banepa. Geertje gaat over anderhalve week naar huis, ik ben nog even aan het werk op stage en dan mag ik gelukkig ook nog even rondhobbelen in dit lekkere landje. volgende week ga ik 3 dagen raften, er staat een tripje naar Chitwan (jungle) op de planning om te rijden op een olifant en mijn laatste week ga ik nog even op trekking. Genoeg te doen en te beleven dus :)

Verder wil ik jullie, als laatste, nog even op het volgende attenderen.
Zoals jullie wellicht een beetje verwachten uit mijn verhalen zijn de Nepalese mensen erg arm. Dit resulteert (helaas) erg vaak achtergestelde aandoeningen (klompvoetjes in 16 jarigen) maar ook in levensgevaarlijke situaties omdat ouders geen geld hebben om hun kind naar een ziekenhuis te vervoeren. En als het kind dan uiteindelijk in het ziekenhuis belandt, is er vaak geel geld voor goede nazorg en hulpmiddelen (zoals krukken, rolstoel etc).

Op dit moment zijn er een aantal patienten in het ziekenhuis waar ik veel mee werk of heb gewerkt, die goede nazorg nodig hebben, maar dit niet kunnen betalen, of die een rolstoel nodig hebben om zelfstandig te kunnen leven en naar school te kunnen, maar dit niet kunnen betalen. Voor een aantal patienten heb ik al kleine aankopen gedaan (denk aan een paar krukken voor 20 euro), maar ik heb niet genoeg geld om voor al mijn patienten die dit echt nodig hebben, de zorg te vergoeden. Daarom heb ik een mini-fundraising opgezet, en het zou mij ontzettend gelukkig maken als iedereen die dit leest een klein bedrag (Denk aan 5 of 10 euro) kan overmaken.

Om een kleine indicatie te geven:
20 euro is een paar stalen elleboog krukken (ipv houten okselkrukken die na 3 maanden kapot zijn)
25 euro is de vergoeding van reiskosten vanuit de verre westelijke of oostelijke terai naar HRDC voor de patient met 1 familielid, en vergoed de fysiotherapie follow-up
50 euro is een volledige nieuwe prothese voor een kind
80 euro is een stalen rolstoel met afneembare armleuningen, remmen en voetplateaus

Zoals je ziet hebben we het niet over heel hoge kosten, maar voor de nepalezen betekent dit soms 3 jaar sparen.
Bekijk maar wat foto's van mijn super lieve gemotiveerde patienten die naar school willen gaan en zelfstandig willen leven, maar hiervoor afhankelijk zijn van goede spullen die ze niet kunnen betalen. Ik wil ze dolgraag helpen, maar ik heb ook een klein beetje van jullie hulp nodig :) drink een avondje 2 biertjes minder in de kroeg, haal een keer niet die lekkere dure koffie van de starbucks of haal een keer euroshopper ipv AH Excellent. En die 5 euro die je bespaart, die komt volledig ten goede aan kids als Sarita, Krishna, KumKhala en Sundari. En alle andere die het nodig hebben :)

Donaties kun je overmaken op rekening nummer (IBAN) NL46 INGB 0008566620 t.n.v. Aniek Nagtzaam, Amsterdam.
Nogmaals, voel je niet verplicht, maar ik ben iedereen die een klein bedrag wil missen eeuwig dankbaar.

Liefs, tot de volgende update!